Wat als ik faal? En wat nou als het een succes wordt?

Wat als ik faal? En wat nou als het een succes wordt?

Geloven in jezelf is niet altijd even makkelijk. Soms wil je wel. En heel graag zelfs. Soms gelooft iedereen in je idee. Maar ergens is er dan toch dat stemmetje dat je tegenhoudt. Een intern stemmetje. Want de hele wereld kan tegen je zeggen dat het een succes gaat worden, als je het zelf niet gelooft gaat het niet gebeuren. Herkenbaar?

Falen was geen optie voor mij. En dat is het vroeger nooit geweest. Niet omdat ik niet geloof dat je geen fouten mag maken, maar omdat ik geloof (of eigenlijk geloofde) dat IK geen fouten mocht maken. Het moest altijd perfect zijn. Beter nog het liefst. Maar perfectie bestaat natuurlijk helemaal niet. En iedereen maakt fouten. Rationeel wist ik dat wel, maar gevoelsmatig zat het toch net even anders. Want als ik een fout zou maken, dan zou dat een bevestiging zijn van dat wat ik mijn hele leven gehoord heb: dat ik niet goed genoeg ben. Zie je wel, zouden ‘ze’ dan zeggen. En ik ben ‘ze’ gaan geloven. Want heel lang heb ik echt gevoeld dat ik niet goed genoeg was. En dat ik er alles aan moest doen om het tegendeel te bewijzen. Geen fouten maken dus. En dat is – kan ik uit ervaring zeggen – een onmogelijke opgave. Niet te doen.

Daarom kies ik er nu voor om het iets anders aan te pakken. Ook ik mag fouten maken. Ook ik mag in mezelf geloven. Dat klinkt makkelijker dan het in de praktijk is. Maar zo werkt het wel. En zo voelt het ook. Het mag best een keer fout gaan. Het hoeft niet altijd 200% te zijn. En het fijne daarvan is: als je voelt dat je fouten mag maken, kun je ook ineens voelen dat je succesvol mag zijn. Dat dat ene goede idee gewoon kan slagen. Gaat slagen! Wat ‘ze’ daar ook van zeggen.

“What if I fall? Oh, but my darling what of you fly?”

Liefs, Leila